فلنج‌های تخت به خاطر اتصال مستقیم به بستر خودشان تحت تنش قرار می‌گیرند. تنش‌های فشاری و گرمایی به خوبی در این فلنج‌ها تاثیر گذار است و می‌تواند سبب کج شدن و یا دویدگی در این فلنج‌ها شود.

فلنج‌های تخت در زمان جوشکاری تمامی گرمای حاصل از جوشکاری را در خود جذب می‌کنند. به همین خاطر برای جلوگیری از مواج شده دیسک و دویدگی‌های احتمالی باید عملیات پیش گرم سر لوله و فلنج و نیز انتخاب روش درست جوشکاری و در نهایت خنک سازی مناسب در نظر گرفته شود.

همچنین به یاد داشته باشیم که بر خلاف فلنج‌های گلو دار و یا اسلیپ آن شما نمی توانید از جوشکاری عمیق استفاده کنید و به همین خاطر باید از جوشکاری‌های مطمئن مانند جوشکاری با گاز آرگون، جوشکاری CO2 یا جوشکاری ظریف برق برای اتصال استفاده کنید.

سطح دیسک در فلنج‌های تخت مستقیم به پره و تاج فلنج متصل هستند. و به همین خاطر باید از واشر و اب بندی مناسبی برای این منظور استفاده کرد. همچنین باید به صورت درستی پیچ‌ها را سفت کرد که فلنج دچار تا شدگی و خم نشود.

فلنج‌های تخت به خاطر شکل ساده ای که دارند، بسیار ارزان و راحت تولید می‌شوند و این مطلب شاید برای بسیاری از مهندسین تبدیل به وسوسه ای شود که در اکثر خطوط انتقال از این فلنج‌ها استفاده کنند، اما باید گفت که این سادگی الزاما به معنای مناسب بودن آن‌ها نیست. مشکلات زیادی در این بین وجود دارد که باید به دقت به آن‌ها پرداخته شود.

تعداد پیچ‌های به کار رفته در تاج فلنج بستگی به شدت آب بندی دارد. هر چه قطر پیچ‌های اتصال کمتر و تعداد آن‌ها بیشتر باشد آب بندی بهتر و با فشار توزیع شده تری در اختیار خواهیم داشت.

مزایای استفاده از فلنج تخت

با در نظر گرفتن نکات فنی بالا بد نیست با برخی از مزایای فلنج تخت آشنا شوید:

قیمت پائین اساسی ترین ویژگی این فلنج‌ها است. چه با ریختگری تخت فشار، چه ریختگری ماسه ای و یا تراشکاری ورق‌های ضخیم فولادی شما می‌توانید به یک فلنج تخت دست پیدا کنید. فلنج‌های تخت روش ساخت و تولید ارزان قیمتی دارند.

فلنج تخت به راحتی به سر لوله متصل می‌شود، با یک جوشکاری منظم می‌توان تعداد قابل توجهی از این فلنج‌ها را بر روی لوله‌ها و یا دیگر بستر‌ها سوار کرد.

با کاهش قطر پیچ‌ها و افزایش تعداد آن‌ها فشار توزیع شده ای در قسمت دیسک فلنج ایجاد می‌شود که می‌تواند به بهبود آب بندی و جلوگیری از نشتی کمک کند.

معایب استفاده از فلنج تخت (Plate Flange)

با همه مزیت‌هایی که این دسته از فلنج‌ها دارا هستند، اما معایبی نیز دارند که باید به آن‌ها دقت شود. در زیر برخی از این معایب بر شمرده شده است:

فلنج‌های تخت اغلب در معرض تنش‌های حرارتی ناشی از جوشکاری و نیز تنش‌های مکانیکی ناشی از اتصال به لوله هستند.

پارگی و یا شکستی در نقطه جوش گلوئی به سر لوله بسیار دیده می‌شود؛

این فلنج‌ها به صورت مستقیم در معرض خوردگی هستند. از آنجا که دیسک و تاج فلنج یکی هستند، این خوردگی می‌تواند به راحتی تا پیچ‌ها جلورفته و سبب نشتی شود.

فلنج‌های تخت نسبت به نشتی هم آسیب پذیر تر هستند. به خاطر سادگی، تنش‌های حرارتی حاصل از عبور سیال و یا گرمایش محیطی می‌تواند سبب انبساط و یا انقباض در آنها شده و در نتیجه مسیر نشتی در آن‌ها ایجاد می‌شود. آچارکشی و بازدید منظم بخشی از فعالیت‌هائی است که باید بر روی خطوط لوله ای که از این فلنج‌ها استفاده می‌کنند انجام شود.

همراستا کردن پیچ‌های اتصال در فلنج‌های تخت بسیار مهم است. اغلب این مشکل با بستن دو فلنج مجاور تخت به هم و سپس جوشکاری آن‌ها به لوله رفع می‌شود. در این حالت دو فلنج روبروی هم در زاویه درستی جوش می‌خورند و پیچ‌های آن‌ها روبروی هم هستند. این امر سبب می‌شود که لوله‌ها جایگاه منحصر به فردی در خط انتقال داشته باشند. روش دیگر استفاده از قید‌های جوشکاری است که در آن فلنج و لوله در حالت دقیق و مناسبی قرار گرفته و سپس جوشکاری می‌شوند.

فلنج تخت نوعی فلنج اسلیپان است با این تفاوت که دارای نافه (hub) نمی باشد و کاربرد آن عموما در فشار ها و دماهای پایین است. به دلیل ضخامت پایین این نوع فلنج، بهترین گزینه برای استفاده در فضاهای کوچک و با قیمت مناسب می باشد.
برای ساخت این نوع فلنج از استاندارد DIN وAWWA C207 استفاده می شود